Μετά από μόλις 78 χιλιόμετρα δοκιμών, το κάλυψαν με κάλυμμα αυτοκινήτου και το στάθμευσαν για περισσότερες από δύο δεκαετίες. Αυτό συνέβη μέχρι που η ομάδα του Porsche Heritage and Museum επανέφερε το LMP 2000 στη ζωή, μαζί με το πλήθος των μύθων που στροβιλίζονται γύρω από την ύπαρξή του. Είκοσι πέντε χρόνια αργότερα, πολλοί που συμμετείχαν στο αρχικό πρόγραμμα συναντήθηκαν ξανά στην πιο πρόσφατη παρουσίαση του αυτοκινήτου, στην οποία στο τιμόνι ήταν ο Allan McNish, όπως ακριβώς και το 1999.
Ιστορίες ενός έργου κοντά στις καρδιές μας
«Ένα έργο κοντά στην καρδιά μας» είναι η φράση που ακούει κανείς συνεχώς στο Κέντρο Ανάπτυξης Weissach όταν μιλάει για το LMP 2000. Το αυτοκίνητο, το οποίο δεν έχει κάνει ακόμη ούτε έναν αγωνιστικό γύρο, δεν ήταν ποτέ μακριά από τις σκέψεις των ανθρώπων που το δημιούργησαν τις τελευταίες δυόμισι δεκαετίες. Με αφορμή την 25η επέτειο από τις αρχικές διαδρομές στις 2 και 3 Νοεμβρίου 1999, η ομάδα Porsche Heritage and Museum έκανε το αυτοκίνητο έτοιμο να οδηγηθεί ξανά. Στο τιμόνι βρέθηκε ο Allan McNish, ο οποίος ήταν ο τελευταίος άνθρωπος που οδήγησε το αγωνιστικό αυτοκίνητο το 1999.
Ενώ ο 54χρονος οδηγούσε τους πρώτους γύρους στην πίστα δοκιμών μήκους 2,88 χιλιομέτρων, τμήματα της ομάδας που συμμετείχε στο έργο, το οποίο έφερε την εσωτερική ονομασία «9R3» πριν από ένα τέταρτο του αιώνα, συμμετείχαν στον ενθουσιασμό. Μεταξύ αυτών ήταν ο Norbert Singer, τότε μηχανικός αγώνων, ο επικεφαλής του τμήματος μηχανοκίνητου αθλητισμού Thomas Laudenbach, τότε μηχανικός εφαρμογών και ο Herbert Ampferer, πρώην επικεφαλής του αγωνιστικού τμήματος. Επιπλέον, συμμετείχαν ο Armin Burger, συντονιστής του ιστορικού μηχανοκίνητου αθλητισμού, ο Traugott Brecht, τεχνικός σύμβουλος του ιστορικού μηχανοκίνητου αθλητισμού, ο Timo Bernhard, νικητής του Le Mans και πρεσβευτής της μάρκας, ο Steffen Wolf, μηχανικός στον τομέα των συστημάτων διαχείρισης κινητήρων, καθώς και ο Alexander E. Klein, επικεφαλής του τμήματος Heritage Operations and Communication.
Για τον καθένα από αυτούς, το LMP 2000 είναι κάτι περισσότερο από ένα απλό αυτοκίνητο. Είναι ένα κεφάλαιο της προσωπικής τους ιστορίας της Porsche. Αυτό που τους ενώνει όλους είναι ότι πρόκειται για ιστορίες ενός έργου που είναι κοντά στην καρδιά τους, ιστορίες ενός αγωνιστικού αυτοκινήτου που δεν πήρε ποτέ μέρος σε αγώνα, δεν έχει να διηγηθεί καμία ιστορία επιτυχίας και έχει λιγότερα από 80 χιλιόμετρα στο ρολόι του. Το αυτοκίνητο αναπτύχθηκε αρχικά για την κατηγορία πρωτοτύπων LMP900 του Le Mans, πράγμα που σημαίνει ότι το βάρος του δεν ξεπερνούσε τα 900 κιλά, σύμφωνα με τους κανονισμούς της συγκεκριμένης κατηγορίας. Και ο στόχος; Η συνολική νίκη στις 24 ώρες του Le Mans. Τα στατιστικά στοιχεία δεν είναι λιγότερο εντυπωσιακά από ό,τι ήταν ο στόχος του αυτοκινήτου: ισχύς άνω των 600 PS, από έναν ατμοσφαιρικό V10 5,5 λίτρων.
Ένα συναισθηματικό ταξίδι στο χρόνο στην πίστα δοκιμών του Weissach
«Φανταστικό! Νιώθω σαν να έχω γυρίσει 25 χρόνια πίσω», λέει ο νικητής του Le Mans McNish, καθώς ολοκληρώνει τις πρώτες δοκιμές του με το επαναλειτουργημένο LMP 2000. «Τα χαμόγελα στα πρόσωπα των ανθρώπων εδώ είναι εξίσου εντυπωσιακά με τον ήχο του κινητήρα που χτίζεται πίσω σου στη μεγάλη ευθεία!» Ως εργοστασιακός οδηγός της Porsche, ο Σκωτσέζος οδηγός αγώνων κατάφερε να οδηγήσει το αυτοκίνητο για πρώτη φορά στις 3 Νοεμβρίου 1999 – όταν ήταν 29 ετών – σε δροσερούς 8,6 βαθμούς Κελσίου και υγρασία 68%. Εκείνη την ημέρα, παρά τα ελαστικά που δεν ήταν κατάλληλα για τη χαμηλή θερμοκρασία, έφτασε την τελική ταχύτητα των 302 km/h, καλύπτοντας 60 χιλιόμετρα, μια διαδρομή που περιελάμβανε και ρεκόρ γύρου. Την προηγούμενη ημέρα, ο Bob Wollek, ο οποίος πέθανε το 2001, είχε ήδη διανύσει τα πρώτα χιλιόμετρα με το αυτοκίνητο. Μαζί, συμπλήρωσαν 78 χιλιόμετρα με το LMP 2000 μέσα σε δύο ημέρες. «Ο Bob θα ερχόταν σίγουρα σήμερα για να το δει αυτό», λέει ο McNish.
Για όλους τους παρευρισκόμενους, ήταν σαν το LMP 2000 να είχε εκτοξευθεί στο παρόν απευθείας από το παρελθόν, ένα κομμάτι ζωντανής ιστορίας του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Ενώ ο McNish εξακολουθεί να παραληρεί για το πώς ένιωθε σαν να μην είχε φύγει ποτέ μετά από εκείνη την Τετάρτη του Νοεμβρίου του 1999, ο Timo Bernhard θυμάται τη δική του προσωπική στιγμή LMP 2000: «Είδα το αυτοκίνητο και φαντάστηκα πώς θα ήταν να το οδηγήσω μια μέρα», λέει. Λίγο νωρίτερα, ο άνθρωπος που θα κέρδιζε ο ίδιος το Le Mans, αλλά ήταν τότε μόλις 18 ετών, είχε υπογράψει το συμβόλαιό του ως οδηγός Porsche Junior. «Με κάνει πολύ περήφανο το γεγονός ότι 25 χρόνια αργότερα μπόρεσα να πραγματοποιήσω μερικούς δοκιμαστικούς γύρους με το αγωνιστικό αυτοκίνητο», γελάει ο Bernhard. «Το LMP 2000 εξέπεμπε εμπιστοσύνη. Ο κινητήρας V10 είναι βουτυρένια μαλακός, το αυτοκίνητο είναι εξαιρετικά ελαφρύ και ευέλικτο με πολλή downforce. Η σχεδόν γραμμική απόδοση ισχύος είναι καταπληκτική, ο ήχος απίστευτος», ο 43χρονος είναι πληθωρικός στους επαίνους του. Για τον ίδιο, το ανοιχτό κόκπιτ και η θέα που προσφέρει ενσαρκώνουν την ελευθερία. «Ήταν μεγάλη τιμή για μένα και ένιωσα ότι συνεχίσαμε να λέμε την ιστορία».
Συνεργασία με την ομάδα μηχανοκίνητου αθλητισμού της Formula E
Η ιδέα της ανακατασκευής του LMP 2000 αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια πολλών ετών. Για την ομάδα της Porsche Heritage and Museum, οι αναπαλαιώσεις είναι κάτι περισσότερο από ένα ταξίδι στο χρόνο και στην ιστορία της εταιρείας – είναι πάνω απ’ όλα τεχνικά έργα στα οποία ιστορικά οχήματα τίθενται ξανά σε λειτουργία ή διατηρούνται σε λειτουργία με νέες μεθόδους. «Κάθε φορά που έβλεπα την LMP 2000 καλυμμένη στην αποθήκη του μουσείου, σκεφτόμουν την κυκλοφορία του 1999», λέει ο Armin Burger. ‘Τελικά, συμφωνήσαμε γρήγορα να επαναφέρουμε το αγωνιστικό αυτοκίνητο στη ζωή εγκαίρως για την επέτειό του’, προσθέτει ο Alexander E. Klein. Ο επικεφαλής των λειτουργιών πολιτιστικής κληρονομιάς και επικοινωνίας δεν έχει ξεχάσει ποτέ ούτε το LMP 2000. «Τόσοι πολλοί άνθρωποι με έχουν ρωτήσει αν το θρυλικό αυτοκίνητο υπάρχει πραγματικά και αν ναι, πού βρίσκεται», λέει ο Klein για το αρχικά μυστικό έργο του 1998 και του 1999.
Επιστρέφοντας στο Weissach, ο συνάδελφος του Burger, Traugott Brecht, άρχισε να αφαιρεί σταδιακά το αμάξωμα από το μαύρο αγωνιστικό αυτοκίνητο. «Δουλέψαμε προσεκτικά μέχρι τον κινητήρα, μέχρι που μια μέρα τολμήσαμε να κάνουμε την πρώτη ανάφλεξη», θυμάται ο Burger. Η στιγμή της πρώτης εκκίνησης του κινητήρα ήταν συναρπαστική – και οι 10 κύλινδροι δούλεψαν τέλεια. Στη συνέχεια, η ομάδα αφοσιώθηκε στο κιβώτιο ταχυτήτων, το οποίο αποτελούσε ήδη μεγάλη πρόκληση ακόμη και το 1999. «Το να κάνουμε το κιβώτιο ταχυτήτων να λειτουργήσει ξανά ήταν ένα από τα μεγαλύτερα καθήκοντα των τελευταίων μηνών», εξηγεί ο Burger, δείχνοντας το αρχικό τιμόνι και τα κουμπιά αλλαγής ταχυτήτων.
«Βρήκαμε τέσσερις μονάδες ελέγχου και προσπαθήσαμε να αποκτήσουμε πρόσβαση σε αυτές με έναν παλιό υπολογιστή», εξηγεί ο Steffen Wolf. Ο μηχανικός από το τμήμα συστημάτων διαχείρισης κινητήρα του Porsche Heritage and Museum βοήθησε την ομάδα να βάλει σε λειτουργία τον V10, ο οποίος κάποτε προοριζόταν ως κινητήρας διαγωνισμού για το μέλλον. Ο Wolf είναι μέρος της ιστορίας επιτυχίας της Porsche 919 Hybrid. Αυτό που την οδηγεί είναι η συνεχής αύξηση της αποδοτικότητας- η πρόκληση του να βγάζεις το καλύτερο από αυτό που υπάρχει. «Όποιος έχει ακούσει ποτέ έναν κινητήρα V10 ξέρει ότι θα κάνει τις τρίχες στο σβέρκο σου να σηκωθούν. Ο μυώδης ήχος στο ρελαντί, το άγγιγμα του γκαζιού που επιτρέπει στη χαμηλή μάζα του σφονδύλου να ανεβάσει γρήγορα στροφές», θυμάται ο Wolf. Χωρίς το αρχείο περιγραφής της μονάδας ελέγχου, η ανάθεση και η ανάγνωση των σημάτων ήταν ένα σισύφειο έργο. «Χρειαζόμασταν μια μονάδα ελέγχου που αντιδρούσε στο σήμα από το κουπί στο τιμόνι και στη συνέχεια ενεργοποιούσε την αλλαγή ταχυτήτων. Καθώς δεν ήταν δυνατή η αλλαγή ταχυτήτων με το κουπί, έπρεπε να ρυθμιστεί έτσι ώστε το ανέβασμα και το κατέβασμα ταχυτήτων να πραγματοποιείται όταν ενεργοποιείται ο συμπλέκτης», λέει ο Wolf.
Μαζί με τους συναδέλφους της Bosch, καθώς και τους Timo Flammer, Christoph Abraham και Robin Maurer από το τμήμα Motorsport και Formula E της Porsche, η ομάδα του Porsche Heritage and Museum εργάστηκε εντατικά για την εξεύρεση λύσης. Στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκε μια μονάδα ελέγχου της Formula E για τη μετάδοση του σήματος αλλαγής ταχυτήτων από το κουπί αλλαγής ταχυτήτων στο κιβώτιο ταχυτήτων. «Βάλαμε μπροστά τον κινητήρα και, με επαρκή υδραυλική πίεση, πατήσαμε τον συμπλέκτη, τραβήξαμε το κουπί αλλαγής ταχυτήτων και μπορέσαμε να βάλουμε ταχύτητα», θυμάται ο Burger για τη στιγμή που μπήκε η ταχύτητα, όταν ήξερε ότι θα ήταν δυνατή μια δοκιμαστική διαδρομή στο εγγύς μέλλον.
Ο V10 της LMP 2000 βασίζεται σε έναν παλαιότερο κινητήρα της Porsche Formula 1 – έναν κινητήρα 3,5 λίτρων με υψηλές στροφές και πνευματικό έλεγχο των βαλβίδων, ο οποίος αναπτύχθηκε αρχικά για την είσοδο στη Formula 1 στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Για τη χρήση στο Le Mans, οι δημιουργοί τροποποίησαν τον κινητήρα – ο οποίος είχε αρχικά σχεδιαστεί για πολύ μικρότερες αγωνιστικές αποστάσεις. Ο Wolf σκέφτεται συχνά τη στιγμή του LMP 2000, ενώ χρησιμοποιεί επίσης επανειλημμένα τη φράση «έργο που είναι κοντά στην καρδιά μου» και τη λέξη «τιμή» όταν μιλάει για την επισκευή του αυτοκινήτου και την κυκλοφορία του 2024. «Από τότε που ήρθα στην Porsche το 2012, έχω ακούσει πολλές ιστορίες για αυτό το αυτοκίνητο. Μόνο χρόνια αργότερα το είδα στην αποθήκη, προσεκτικά καλυμμένο με ένα κρεμ μεταξωτό ύφασμα. Το να το βλέπω να οδηγεί ξανά σήμερα είναι απερίγραπτο».
Το roll-out ως καλωσόρισμα και αποχαιρετισμός ταυτόχρονα
Για τον Norbert Singer, το LMP 2000 με ανθρακονήματα είναι επίσης ένα έργο που βρίσκεται πολύ κοντά στην καρδιά του. Σκέφτεται το 1998, όταν γεννήθηκε η ιδέα για αυτό το αυτοκίνητο. Εκείνη την εποχή, ο έμπειρος μηχανικός αγώνων, η ομάδα του και η Porsche 911 GT1 ’98 πέτυχαν διπλή νίκη στις 24 ώρες του Le Mans. «Πίσω στο Weissach, σκεφτόμασταν αν θα θέλαμε να παραταχθούμε ξανά την επόμενη χρονιά με μια GT1 ή μια LMP», λέει ο Singer. Η απόφαση ελήφθη γρήγορα υπέρ ενός πρωτοτύπου που είχε ελαστικά που δεν φθείρονταν τόσο πολύ, ήταν πιο οικονομικό όσον αφορά την κατανάλωση καυσίμου και επέτρεπε τριπλά stint αντί για διπλά stint – μια ιδέα που υποσχόταν λιγότερα pit stop και η οποία θα εξοικονομούσε πολύτιμο αγωνιστικό χρόνο.»
Καθώς ο χρόνος πριν από τη σεζόν του 1999 ήταν πολύ λίγος, σχεδιάσαμε το LMP να αγωνιστεί το 2000», λέει ο μηχανικός αγώνων, ο οποίος έχει κερδίσει το παρατσούκλι “Mr Le Mans” στην Porsche. Ο Singer, ο οποίος πριν από λίγες ημέρες έκλεισε τα 85 του χρόνια, συμμετείχε σε 16 από τις 19 συνολικές νίκες της Porsche στο Le Mans. «Επιλέξαμε έναν 10κύλινδρο κινητήρα φυσικής αναπνοής αντί για υπερτροφοδοτούμενο, και ένα ανοιχτό αυτοκίνητο που, για αεροδυναμικούς λόγους, επιτρέπει μεγαλύτερη downforce», εξηγεί ο Singer. Αλλά ακόμα και ενώ η ομάδα εξακολουθούσε να είναι σταθερά προσανατολισμένη στη συμμετοχή στο Le Mans, το σχέδιο ακυρώθηκε τον Αύγουστο του 1999. Η συμμετοχή στον 24ωρο αγώνα απορρίφθηκε για δημοσιονομικούς λόγους. Ακόμα κι έτσι, ο τότε διευθύνων σύμβουλος Wendelin Wiedeking ενέκρινε την ολοκλήρωση του αυτοκινήτου και άφησε το LMP 2000 να κάνει την αρχική του δοκιμή shakedown. «Η αρχική παρουσίαση ήταν ταυτόχρονα ένα καλωσόρισμα και ένας αποχαιρετισμός. Ήμασταν γεμάτοι χαρά – αλλά και θλίψη και λύπη», λέει ο Singer.
Για τον Herbert Ampferer, πρώην επικεφαλής του τμήματος μηχανοκίνητου αθλητισμού της Porsche, η επετειακή εκδήλωση είχε επίσης ιδιαίτερη σημασία. Την ημέρα της παρουσίασης του 1999, δεν βρισκόταν στο χώρο, οπότε ήταν ακόμη πιο χαρούμενος που βρέθηκε εκεί 25 χρόνια αργότερα. «Ήταν απολύτως ένα έργο που ήταν κοντά στην καρδιά μου. Μπορώ ακόμα να θυμηθώ ακριβώς το τηλεφώνημα που έλαβα πριν από 25 χρόνια, ενώ βρισκόμουν σε επαγγελματικό ταξίδι: ‘Το LMP 2000 οδηγεί – αλλά δεν θα το δείτε ποτέ’», θυμάται ο Ampferer. «Θέλαμε το LMP 2000 να δείξει τι μπορούσαμε να κάνουμε. Η διαδικασία ανάπτυξης διήρκεσε σχεδόν 14 μήνες. Αισθάνομαι μεγάλη τιμή που το βλέπω σήμερα, 25 χρόνια μετά, να οδηγεί για πρώτη φορά ο ίδιος». Σε αντίθεση με τον πρώην επικεφαλής μηχανοκίνητου αθλητισμού Ampferer, ο σημερινός επικεφαλής μηχανοκίνητου αθλητισμού, Thomas Laudenbach, που εκείνη την εποχή εργαζόταν ως μηχανικός εφαρμογών, βρισκόταν στο χώρο για την εκτέλεση του ρεκόρ το 1999. «Μπορώ ακόμα να θυμηθώ ακριβώς πώς ο Allan βγήκε έξω και είπε: «Αυτό το αυτοκίνητο έχει μεγάλες δυνατότητες»».
Η επετειακή διαδρομή των 25 χρόνων δεν αποτελεί μόνο μια τεχνική επιτυχία για ολόκληρη την ομάδα, αλλά τιμά επίσης όλους όσοι επένδυσαν το χρόνο, την ενέργεια και το πάθος τους στην ανάπτυξη του αυτοκινήτου. Το LMP 2000 ενσάρκωσε την ουσία αυτού που είναι η εταιρεία: την αποφασιστικότητα να επαναπροσδιορίζει διαρκώς το εφικτό και το θάρρος να επιμένει σε σπουδαίες ιδέες ακόμη και ενάντια στην αντίσταση. Το LMP 2000 είναι και θα παραμείνει ένα έργο κοντά στην καρδιά μας, το οποίο αντικατοπτρίζει τις αξίες της Porsche. Αποκαλύπτεται, γεμάτη ιστορίες. Έτοιμο να τις διηγηθεί επιτέλους.